Finlandia to kraj, którego nazwa zdecydowanej większości Polaków kojarzy się tylko z dobrą wódką, a przecież to piękny malowniczy region świata, w którym możemy zobaczyć np. wyjątkowe zjawisko, jakim jest zorza polarna.

Nasz naród w zdecydowanej większości nie ma zielonego pojęcia o Finlandii. Krążą wśród nas na jej temat najróżniejsze mity. To północnoeuropejskie państwo słynące głównie ze skoków narciarskich jest świetnym kierunkiem na spędzenie urlopu i już wam wyjaśniam dlaczego.

Nie tak zimno, jak nam się wydaje

Mimo licznych jezior, powstałych na skutek lodowca, który pokrywał skandynawską ziemię ponad dziesięć tysięcy lat temu, jest tam znacznie cieplej, niż wydaje się wielu turystom. Nieskazitelne piękno przyrody oraz uprzejmi mieszkańcy powodują, że wyjazd do Finlandii na długo pozostaje w pamięci.

Kraina tysięcy wysp

Punktem obowiązkowym w wycieczce po Finlandii jest wizyta w Parku Narodowym Archipelagu Ekenäs. Położony on jest niedaleko małej miejscowości Tammisaari, u wejścia do Zatoki Fińskiej w gminie Raasepori. Obszar na Morzu Bałtyckim o powierzchni 52 kilometrów kwadratowych został objęty ochroną w 1989 roku. W skład archipelagu wchodzi blisko 1300 wysp, z czego największe z nich to Älgö, Gullö, Modermagan i Skärlandet. Różnorodność wysp jest imponująca. Część z nich jest zupełnie skalista, a inne porasta gęsty las iglasty.

Jedną z atrakcji rezerwatu przyrody jest wyspa Jussarö, dawniej słynąca z kopalni rudy żelaza, zamkniętej w 1967 roku. Z górniczego okresu miasta zachowała się latarnia morska i kilka zabytkowych zabudowań. Obecnie Jussarö, z powodu obszaru objętego ścisłą ochroną gatunkową, jest częściowo zamknięta dla zwiedzających.

Turku – dawna stolica

Do 1812 roku stolicą Finlandii było Turku, miejscowość, której nazwa z języka starosłowiańskiego oznacza plac targowy. Miejscowość ta jest najstarszą fińską osadą, która zachowała swój średniowieczny charakter, a także dwujęzyczne nazwy ulic. Do dziś mieszkają tam potomkowie szwedzkich handlarzy, którzy zasiedlali tereny obecnej Finlandii. Największą atrakcją Turku jest Turun linna – renesansowy zamek warowny z początku XIV wieku.

Dolina Muminków

Dolina Muminków to punkt obowiązkowy, jeśli podróżujecie z dziećmi, ale nie tylko wtedy. Park rozrywki Muumimaailma położony jest na wyspie Kailo, w pobliżu miejscowości Naantali w południowo-zachodniej Finlandii. Niedaleko Turku można zwiedzić najprawdziwszy dom Mamy Muminka, Szepczący Las i fort piratów. Dla starszych gości natomiast przygotowano mini pole golfowe i strzeżoną plażę.

Kraina Św. Mikołaja

Laponia kojarzy się ludziom głównie ze Świętami Bożego Narodzenia. Zasięg tej mroźnej krainy obejmuje łącznie trzy państwa – Finlandię, Szwecję i Norwegię. Rodowici Lapończycy, zajmujący się głównie łowiectwem. Popularność łowiectwa jest w pełni uzasadniona, ponieważ w tamtych okolicach reniferów jest więcej niż samych mieszkańców. Szacuje się, że tych zwierząt żyje tam ponad 350 tysięcy. Bardzo popularnym sportem, poza narciarstwem, są wyścigi psich zaprzęgów.

Lapońską stolicą jest Rovaniemi. Właśnie w tej miejscowości można zobaczyć jedno z niesamowitych zjawisk występujących na Ziemi, czyli zorzę polarną. Jeśli planujecie wyprawę na koło podbiegunowe, to jest to także bardzo dobra baza wypadowa.

Fińskie potrawy i alkohole

Finowie lubują się w przetworach mlecznych. Ich kuchnia charakteryzuje się surowością i prostotą. Myślę, że nie jest dla nikogo zaskoczeniem, że tradycyjnym przysmakiem są dania z renifera. Specjalnością jest smażone mięso z renifera serwowane z jagodowym sosem oraz duszony renifer podawany z borówkami. Do głównych dań fińskich należą także karjalanpaisti, czyli pieczeń z wołowiny i baraniny, karjalanpirakka – pieróg z serem, mięsem i kapustą czy kalakukko – tłuste, smażone pierogi z mięsem i rybkami muikku.

Jeśli chodzi o alkohole, Finowie słyną między innymi z Lakkalikööri, czyli likieru produkowanego na bazie Lakki rosnącej w Laponii, a także z Jaloviiny – jest to mieszanka importowanego brandy z miejscowym spirytusem. Tradycyjnym piwem jest Sahti, napój warzony ze słodów jęczmiennych, pszennych, żytnich, owsianych, na bazie chleba.